امام جعفر صادق علیه‌السلام به یکی از یاران خود فرمود:
آیا از سختترین چیزى که خداوند آن را واجب کرده، آگاهت نسازم؟
گفت: آری .
فرمود : انصاف تو با دیگران، سهیم کردن و مواسات با برادران و "یاد خدا در همه جا"
بدان که منظورم سبحان اللّه ، والحمد للّه، ولا إله إلاّ اللّهُ وَاللّهُ أکبر گفتن نیست، گرچه این نیز یاد خدا است بلکه یاد خدا در هرجا که بر اطاعت و یا معصیت او تصمیم مىگیرى.
متن حدیث:
«ألا اُخبِرُکَ بِأَشَدِّ مَا فَرَضَ اللّهُ ـ عَزَّوجَلَّ ـ عَلى خَلقِهِ ؟ قالَ : قُلتُ : بَلى ؛ قَالَ : إنصافُ النّاسِ مِن نَفسِکَ ، و مُواساتُکَ أخاکَ ، و ذِکرُ اللّهِ فی کُلِّ مَوطِنٍ .
أما إنّی لا أقولُ : سُبحانَ اللّهِ وَالحَمدُ للّهِِ ، ولا إلهَ إلاَّ اللّهُ ، وَاللّهُ أکبَرُ ، وإن کانَ هَذا مِن ذاکَ ، ولکِن ذِکرُ اللّهِ جَلَّ وَعَزَّ فی کُلِّ مَوطِنٍ إذا هَجَمتَ عَلى طاعَةٍ أو عَلَى مَعصِیَةٍ.
«اصول کافى،جلد 2 صفحه 145 ح 8 »
