هشت صفت شباهت به رسول الله

پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی صلى الله علیه و آله فرمودند

 آیا شما را از شبیه ترینتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا! فرمودند:

هر کس خوش اخلاق‌تر،

نرم خوتر،

بهخویشانش نیکوکارتر،

نسبت به برادران دینى اش دوست دارتر،

بر حق شکیباتر،

خشم رافروخورنده‌تر

و با گذشت‌تر

و در خرسندى و خشم با انصاف‌تر باشد.

 متن حدیث: 

ألا اُخْبِرُکُمْ بِاَشبَهِکُم بى؟ قَالوا: بَلى یا رَسولَ اللّه. قالَ: اَحسَنُکُم خُلقا وَ اَلیَنُکُم کَنَفا وَ اَبَرُّکُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّکُم حُبّا لاِخوانِهِ فى دینِهِ وَ اَصبَرُکُم عَلَى الحَقِّ وَ اَکظَمُکُم لِلغَیظِ وَ اَحسَنُکُم عَفْوا وَ اَشَدُّکُم مِن نَفْسِهِ اِنْصافا فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ؛

«اصول کافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 240»

محبوب ترین خلایق

پیامبر اکرم حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمودند:

محبوب ترین خلایق نزد خدا نوجوان خوش سیمایى است که جوانى و زیبایى خود را براى خدا و در راه طاعت او بگذارد. خداوند رحمان به وجود چنین نوجوانى برفرشتگان مى‌بالد و مى‌فرماید : «این است بنده راستین من!» .
 

متن حدیث:

رسول الله صلی الله علیه و آله : إنَّ اَحَبَّ الخَلائِقِ إلَى اللّه ِ شابٌّ حَدَثُ السِّنِّ فی صُورَةٍ حَسَنَةٍ جَعَلَ شَبابَهُ و جَمالَهُ لِلّهِ و فِی طاعَتِهِ ذلِکَ الَّذی یُباهِی بهِ الرَّحمنُ مَلائکتَهَ یَقولُ : هذا عَبدِی حَقّا ؛ 

«میزان الحکمه ، ح 9096 »

یازده ویژگی ناب

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام فرمود: دوستان خدا آنانند که؛
به درون دنیا نگریستند آنگاه که مردم به ظاهر آن چشم دوختند.
سرگرم آینده دنیا شدند آنگاه که مردم به امور زودگذر دنیا پرداختند.
پس هواهای نفسانی که آنان را از پای در می‌‏آورد، کشتند.
آنچه که آنان را به زودی ترک می‏‌کرد، ترک گفتند.
بهره‌مندی دنیا پرستان را از دنیا، خوار شمردند، و دست‏یابی آنان را به دنیا، زودگذر دانستند.
با آنچه مردم آشتی کردند، دشمنی ورزیدند.
با آنچه دنیا پرستان دشمن شدند، آشتی کردند.
قرآن به وسیله آنان شناخته می‏‌شود، و آنان به کتاب خدا آگاهند.
قرآن به وسیله آنان پا بر جاست و آنان به کتاب خدا استوارند.
به بالاتر از آنچه امیدوارند چشم نمی‏‌دوزند.
و غیر از آنچه که از آن می‏‌ترسند هراس ندارند. 

متن حدیث: 

قَالَ علیه السلام إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِینَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْیَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ یُمِیتَهُمْ وَ تَرَکُوا مِنْهَا مَا عَلِمُوا أَنَّهُ سَیَتْرُکُهُمْ وَ رَأَوُا اسْتِکْثَارَ غَیْرِهِمْ مِنْهَا اسْتِقْلَالًا وَ دَرَکَهُمْ لَهَا فَوْتاً أَعْدَاءُ مَا سَالَمَ النَّاسُ وَ سِلْمُ مَا عَادَى النَّاسُ بِهِمْ عُلِمَ الْکِتَابُ وَ بِهِ عُلِمُوا وَ بِهِمْ قَامَ الْکِتَابُ وَ بِهِ قَامُوا لَا یَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ مَا یَرْجُونَ وَ لَا مَخُوفاً فَوْقَ مَا یَخَافُونَ

«نهج البلاغه،حکمت 432» 

ترانه ی پایداری

حامد زمانی | ترانه، پایداری (با سه کیفیت مختلف)

برترین

امام موسی کاظم علیه‏‌‌السلام در یکی از سفارش‌های خود بــه هشام بـن حکم فرمودند:

اى هشام! میان بندگان چیزى برتر از خرد تقسیم نشده ‏است. 

خوابِ خردمند، برتر از شب زنده‏‌دارىِ نادان است.

خداوند هیچ پیامبرى را برنیانگیخت جز خردمند، تا خردش برتر از همه کوشش کوشندگان باشد.

و بنده، هیچ فریضه‏‌اى از فرایض خدا را نگزارد، مگر آن که از خدا فراگرفت.(و او را شناخت و به لزوم اطاعت از او پى بُرد).

متن حدیث: 

الإمامُ الکاظمُ علیه‌‏السلام : فی وَصِیَّتِهِ لِهِشامِ بنِ الحَکَمِ: یا هِشامُ، ما قُسِّمَ بَینَ العِبادِ أفضَلُ مِنَ العَقلِ ؛ نَومُ العاقِلِ أفضَلُ مِن سَهَرِ الجاهِلِ ، وما بَعَثَ اللّه‏ُ نَبِیّا إلاّ عاقِلاً حَتّى یَکونَ عَقلُهُ أفضَلَ مِن جَمیعِ جَهدِ الُمجتَهِدینَ ، وما أدَّى العَبدُ فَریضَةً مِن فَرائضِ اللّه حَتّى عَقَلَ عَنهُ.

«تحف‌العقول، صفحه 397» 

نصیحت ماندگار

امیرالمومنین امام علی(درود خدا بر او)، در نصیحتی ماندگار فرمودند: 

با سکوت بسیار، وقار انسان بیشتر شود،

با انصاف بودن، دوستان را فراوان کند،

با بخشش، قدر و منزلت انسان بالا رود،

با فروتنی، نعمت کامل شود،

با پرداخت هزینه‌‏ها، بزرگی و سروری ثابت گردد،

روش عادلانه، مخالفان را درهم شکند،

و با شکیبایی در برابر بی‏‌خرد، یاران انسان زیاد گردند. 

متن حدیث: 

وَ قَالَ علیه السلام بِکَثْرَةِ الصَّمْتِ تَکُونُ الْهَیْبَةُ وَ بِالنَّصَفَةِ یَکْثُرُ الْوَاصِلُونَ وَ بِالْإِفْضَالِ تَعْظُمُ الْأَقْدَارُ وَ بِالتَّوَاضُعِ تَتِمُّ النِّعْمَةُ وَ بِاحْتِمَالِ الْمُؤَنِ یَجِبُ السُّؤْدُدُ وَ بِالسِّیرَةِ الْعَادِلَةِ یُقْهَرُ الْمُنَاوِئُ وَ بِالْحِلْمِ عَنِ السَّفِیهِ تَکْثُرُ الْأَنْصَارُ عَلَیْهِ 

«نهج البلاغه، حکمت224»

یادداشتی خوب

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه العالم، در روزهای پایانی سال گذشته میلادی و به دلیل تقارن رحلت پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) با ولادت حضرت مسیح (ع)، بسیاری از مسلمانان در کشورهای مختلف اسلامی، دانسته یا نادانسته، به جای برپایی عزا برای رحلت پیامبر اسلام، ولادت حضرت عیسی و آغاز سال نو میلادی را جشن گرفتند.

هرچند در بسیاری از کشورهای اسلامی برای رحلت بزرگان دین مراسم عزا برپا نمی شود، اما تقارن سال نو میلادی با ایام پایانی ماه صفر و رحلت رسول خدا (ص) و دو امام همام (ع)، ممکن است در کشور ما بسیاری را با این پرسش مواجه کرده باشد که "چرا کشورهای عربی-اسلامی از تقویم هجری شمسی غافلند؟"

هرگاه در ایران مراسم یا همایشی بین المللی برپا می شود، میهمانان خارجی نسبت به تقویم خاص و ویژه ای که ایرانیان به کار می برند و آنها را از تقویم میلادی بی نیاز کرده، واکنش های جالبی نشان می دهند. بسیاری از آنها باور نمی کنند که بتوان بدون استفاده از تقویم میلادی، امور کشور را اداره کرد و با مشکلی مواجه نشد. بسیاری از مسلمانان کشورهای دیگر نمی دانند که تقویم ایرانی، همان تقویم اسلام و مبنای آن همان هجرت مبارک رسول خدا (ص) است که بر مبنای سال شمسی حساب شده و به سبب آن که سال شمسی 11 روز بلندتر از سال قمری است، این اختلاف در طول بیش از 14 قرن، موجب شده که مثلا سال 1334 قمری، 42 سال کمتر شود و به 1392 خورشیدی تبدیل گردد.

تقویم هجری قمری که مناسبت ها و شعائر دینی (از جمله ماه رمضان و موسم حج و...) در تمامی کشورهای اسلامی با آن سنجیده می شود، به دلیل تفاوت تعداد روزهای سال قمری و شمسی و کوتاه بودن سال قمری، برای استفاده به عنوان تقویم اداری و رسمی مشکلاتی دارد و همین امر، کشورهای عربی-اسلامی را به استفاده از تقویم میلادی؛ و در نتیجه تاثیرپذیری بیشتر از فرهنگ و آداب و رسوم غربی سوق داده است، در حالی که تقویم هجری شمسی بسیار دقیق تر و کامل تر از تقویم میلادی و دیگر تقویم های رایج در کشورهای مختلف است و علاوه بر آن، با تحولات طبیعت و آغاز فصل ها و پدیده های نجومی رابطه ای مستقیم دارد؛ اما به دلیل عدم معرفی تقویم هجری شمسی به کشورهای اسلامی، اغلب مسلمانان حتی از وجود این نوع تقویم و از داشتن چنین گنجینه ای بی خبرند، چه رسد به آن که به فکر استفاده از آن بیفتند.

در فرهنگ و آموزه های اسلامی به رابطه انسان و دین با آفریده های خداوند (یعنی جهان و طبیعت) تاکید بسیار شده و تقریبا تمامی فرائض دینی، از نماز و روزه تا حج و نماز آیات و ... به نوعی با پدیده های طبیعی، از طلوع و غروب خورشید و هلال ماه تا خسوف و کسوف ارتباط دارد؛ اما به کار گیری تقویم میلادی که همه چیز آن قراردادی و ساختگی است، بیش از پیش کشورهای اسلامی را با فرهنگ اصیل خود و آموزه های دینی شان بیگانه ساخته است.

به عنوان نمونه باید گفت که تقویم میلادی حتی برای لحظه تحویل سال، مبنای مشخص و الهام بخشی ندارد و کاملا قراردادی است، یعنی با فرا رسیده نیمه شب در هر کشور، سال جدید آغاز می شود؛ در حالی که لحظه آغاز سال هجری شمسی در تمامی نقاط کره زمین یکسان است و آن عبارت است از لحظه ورود خورشید به برج حمل، که به دقیقه و ثانیه قابل محاسبه است و یکی از عوامل پیوند فرهنگی همه کشورهایی است که آغاز سال خورشیدی را جشن می گیرند.

چه بسا در شرایط کنونی، تصور این که کشورهای اسلامیِ بیشتری از تقویم هجری خورشیدی استفاده کنند و به این مبنای دقیق، طبیعی و دینی افتخار کنند و آنچه خود بهترش را دارند، از بیگانه تمنا نکنند؛ قدری دشوار و بعید به نظر برسد، چرا که حتی برای معرفی چنین مقوله ای هیچ تلاشی نکرده ایم. اما اگر در 35 سال گذشته به تدریج این کار را انجام داده بودیم، آیا اکنون آغاز این مهم تا این اندازه دشوار می نمود؟!

این مزرعه به داس شما رگ نمی خورد

سالوسیان به مرگ که چنین گله می کنید 

ارزق به تن نموده ولی هله هله می کنید 

تابوتمان به روی دوش شما کی کند مزیج 

مدحی نخوانده و تقاضای صله می کنید 

کارون هنوز به رنگ شقایق زخون ماست 

بی پرده ما را متهمِ گذر از دجله می کنید 

هر جا که پیش میروید دستانتان سیاهست 

ارزن میان گندم در انبانِ غله می کنید 

قانون اعتدال ز طبعتان شکست 

از بس که در بهار هوس چله می کنید 

این مزرعه به داس شما رگ نمی خورد 

بیهوده فصل صیف و شتا به آن حمله می کنید 

بازار برده فروشان مصر در مخدّرتان  

گرگید که در لباس میش همرهی گله می کنید 

نادر حکایتی که «عبید» گفت و رفت 

دعوت به وعظ و ندبه به قصد تله می کنید